زندگی شاید 

جاده ی باریکی است که هروز زنی با زنبیلی از آن میگذرد!

زندگی شاید

ریسمانیست که مردی خودرا به آن میاویزد!

زندگی شاید طفلیست که از مدرسه بر میگردد!

زندگی شاید افروختن سیگاری باشددر فاصله ی رخوتناک دو هم آغوشی

یاعبور گیج رهگذری که کلاه از سر بر میدارد  

ورهگذری که با لبخند بی معنی میگوید{صبح بخیر}

زندگی شاید آن لحضه ی مسدودیست

که نگاه من،در نی نی چشمان تو خود را ویران میسازد

ودر آن حسی است

که من آن را به ادراک ماه و به دریافت ضلمت خواهم آمیخت

در اتاقی که به اندازه ی تنهاییست

دل من 

که به اندازه ی یک عشق است

به بهانه های ساده ی خوشبختی خود مینگرد

وزبال زیبای گلها در گلدان

به نهال زیبایی که تو در باغچه ی خانه مان کاشته ای

وبه آواز یک قناری که به اندازی ی یک پنجره میخواند

آه....................

سهم من اینست

سهم من اینست

سهم من 

اسمانیست که آویختن پرده ای آن را از من میگیرد

سهم من پایین رفتن از یک پله ی متروکیست

وبه چیزی در پوسدگیوغربت و اصل گشتن

سهم من گردش حزن آلودگی در باغ خاطره هاست

ودر اندو هی جان دادن که به من میگوید

{دست هایت را دوست میدارم}

دست هایم را در باغچه میکارم

سبز خواهد شد میدانم ،میدانم،میدانم

وپرستو ها در گودی دستان جوهریم 

تخم خواهد گذاشت